Tijd voor Tana

Vliegen met air Madagascar is echt iedereen aan te bevelen, ze gaan eigenlijk altijd vroeger dan gepland. Oké, de vlucht vervalt eerst, vervolgens ga je mee met een vlucht van drie uur later, je hoeft ineens niet meer over te stappen en per saldo ben je 2 uur later in Antananarivo.

Kiki stond ons weer op te wachten voor de trip naar Andasibe. En na drie dagen hitte op een strand is het bijna afkicken om weer in een regenwoud aan te komen waar het soms zelfs frisjes was. De locatie was geweldig, we hebben in drie uurtjes van haarspeldbochten de bergen doorkruisd en ook de oprijlaan van 15 minuten was alles behalve soepel. Maar het was een schitterende plek in een dal. Overal alleen dieren geluiden te horen en zelfs op bed in de ochtenden hoorden we de Indri-Indri tegen elkaar roepen. Dit was de laatste en tevens grootste lemuur die we nog moesten zien en tijdens een ochtend wandeling in het nationale park met gids Herman, hebben we genoten van onze laatste natuur wandeling in daglicht. Het natte gebied zorgt voor prachtige groene landschappen waar hier opvallend veel bloemen in staan. Dat maakt het ook nog eens heel vrolijk. Tijdens de tocht hebben we weer verschillende soorten van de lemuren gezien met als hoogtepunt die Indri. Als die naar elkaar roepen waar je bij staat krijg je het idee dat het de eerste maandag van de maand is. Het klinkt hard, schel en vooral heel bijzonder om mee te maken. Weer een gevalletje Wow !
Het kleine parkje na de lunch slaan we maar even over, want dat was meer een dierentuin waar ze er alles aan doen om de wilde maki,s op je schouders te laten zitten. De avond tocht bij onze bungalow was echt de gaafste van de drie die we hebben gehad. Verrassend veel kameleons, lemuren en vooral kikkers hebben we gespot dankzij de gids uiteraard. Een golden web spider, die echt serieus een web maakt dat van gouddraad gemaakt lijkt te zijn vond ik toch wel super.
Weer een dag die ons fotoboek goed gaat vullen, Frank kan weer trots zijn op alle shotjes.

Op de terugweg werd goed duidelijk dat oude vrachtwagens ui Nederland en Belgie inderdaad naar Afrika gaan. Dierspotten werd truckspotten , op zoek naar bekenden. Snoeren Groen hebben we niet gezien maar Van Zundert en Wijngaarden Natie zijn wel voorbij gekomen. Verkeer is er bijna niet , iedereen loopt hier nog. Alles wat rijd zijn toeristen, openbaar vervoer busjes (zoiets) en trucks. Pas hier bij de grote stad zie je wat neer verkeer. Verkeersregels zijn dan ook simpel , auto komt eraan, die toetert en iedereen springt in de berm... zelfs fietsers ..

Gisteren zijn we terug aangekomen in Antananarivo, en zijn we nog even de stad in gegaan om het Piratenmuseum te bekijken dat even verderop ligt. Een hele ervaring om door de drukste straat van de stad te komen en vervolgens 4 etages op moet en dan lijk je gewoon bij mensen aan te moeten bellen. Het bleek een reisbureautje te zijn die 2 kamers met vooral heel veel tekst een museum lijkt te noemen. Schattig. Zoals in veel van dit soort landen zie je in de hoofdstad veel meer van de armoede dan op het platteland. Zo ook hier. Madagascar heeft de dubieuze eer om in de top 10 van armste landen te staan. Soms word je daar weer pijnlijk mee geconfronteerd, en dat is hier ook. Bedelaars bijvoorbeeld en echt slechte taferelen die om de een of andere manier op het platteland niet zo opvallen. Ontkennen dat er armoede is zal ik echt niet doen maar daar ziet het er stukken beter uit, veel voedsel, gelukkige mensen, gezelligheid en iedereen druk aan het werk. Maar ja eigenlijk ook schrijnende situaties waar wij ons niets bij kunnen voorstellen als we weer aan de voor ons zo mooi gedekte tafels gaan. Het verschil is hier zo groot dat je niet onder de bevolking kunt mee leven en eten, zo af en toe een gezellige tijd op markten mee maken is het wel een beetje.
Maar vandaag was wel echt een geweldige afsluiter. Vanmorgen heeft onze gids ons wat hoogtepunten laten zien in de stad. Zoals oude paleizen en mooie uitzichten, al is het nou niet echt een mooie stad te noemen. Wel zie je veel vervallen koloniale gebouwen overal tussen staan die toch steeds de aandacht trekken.

Op een pleintje even verderop zat een toeristen bureau waar we niet veel van hadden verwacht toen we gisteren langs liepen. Maar we werden vol enthousiasme aangesproken door de studenten die daar liepen die ook stadswandelingen mee liepen. Gisteren was het al laat dus zijn we vanmiddag een ronde gaan lopen, wat echt een super leuke middag werd. Onze gids Toots genaamd studeerde Engels en wilde gids worden en heeft ons heel correct, maar vooral netjes, gezellig veilig en vol energie zijn stad laten zien. Hij trok zelfs een officieel gids jasje aan. Leuk om te zien dat hij ons zoveel wilde vertellen en ons bedankte voor het naar hem luisteren, terwijl wij eigenlijk allemaal onder de indruk waren van hem want mooi is het hier niet echt te nemen maar toch sluiten we Antananarivo op een mooie manier zo af.

Onder de indruk zijn we van Madagaskar, wisselende landschappen van regenwoud tot woestijn, rotsen van kalkzand maar ook van mega kiezelstenen. Ondanks de armoede is het een levendige vakantie geweest met veel vriendelijke en vrolijke mensen. Altijd dubbel als je naar zo een land gaat, maar op deze manier komen er wel inkomsten binnen bij veel mensen die anders nog minder te besteden hadden. Wij konden genieten van bijzondere dieren en planten en op de Fossa na kunnen we wel zeggen dat we het belangrijkste rijtje wel hebben gezien.
"Salama fazaa" (dag blanke) zullen we voorlopig niet meer horen, net als al die blikken en lachjes als we met 4 reuze blanke mensen voorbij komen lopen, maar we kunnen zeker nog lang nagenieten van de mooie herinneringen.