Weekendje aan zee na audiëntie bij King Julian.

De afgelopen drie dagen hebben we doorgebracht in Ifaty, een kustplaats in Madagaskar met een onvoorstelbaar mooi strand . En om eerlijk te zijn doen we er niets, nada, noppes. We nemen de tijd om boeken en tijdschriften te lezen die we meegenomen hebben zodat het allemaal niet mee terug hoeft. En het begint al op te schieten, mijn eerste boek is uit en Frank werkt zich door de tijdschriften heen. Eigenlijk een gewoon weekend aan zee dus, morgen vliegen we weer met Air Madagaskar, iets waar de groep die vandaag vertrekt nog maar op hoopt. Zij hebben al 3 uur vertraging dus we zijn benieuwd hoe het morgen zal gaan. Wij genieten nog met het kijken naar de vele vissersbootjes en het leven in dit stranddorpje. En...van een regelmatige verfrissende duik natuurlijk!

Voordat we hier aan zijn aangekomen hebben we een stop gemaakt in Isalo National Park en hebben daar ook 2 keer overnacht. De tocht erheen was prima doordat er wat nieuwe wegen zijn aangelegd, 1 door de EU en 1 door China. Je vraagt je meteen weer af waarom dat dat gebeurd. Al snel kwam het antwoord, saffieren ! We passeerden meerdere mijnwerkers dorpen waar naarstig gezocht wordt naar edelstenen. Dat gebeurd een beetje op de goudzoeker methode. Het ene na het andere dorpje kwam voorbij waar alleen maar mensen werken en wonen die als doel hebben edelstenen te vinden. Vooral saffieren. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat de wegen er liggen maar ook de oorzaak van de criminaliteit. Wij merkten er niks van, maar de chauffeur zei dat ie niet zo graag alleen rijd. We hadden bij de lunch ook gewacht op een collega zodat we samen door het gebied reden.

Isalo was geweldig, een bijna sprookjes achtige omgeving. Vooraf waren we door een Nederlandse gids wat angst aangepraat vanwege de pittige wandeling. Maar eenmaal op pad kwamen we er weer achter hoe dat werkt met gidsen van groepsreizen. Alles overdrijven zodat het meevalt. Er waren wel wat pittige stukjes maar over het algemeen een prima tocht. Het grootste probleem was de temperatuur, of eigenlijk de brandende zon. Want we zijn nu in een warm en droog stuk van het land. Gelukkig waren we ook al eerder vertrokken als wat voorgesteld was. De tocht voerde ons door een soort Grand Canion gebied, vol grote grove rotspartijen. Onze gids, Dolfijn (of zoiets ) was een perfecte gastheer, hij vertelde veel over het ontstaan en de natuur die we tegen kwamen. Beesten, planten, noem maar op en hij wist een antwoord. Onderweg kwamen we bij meerdere oases uit, zo voelde dat. Droge grond waar ineens in een kloof een soort regenwoud met watervallen en meertjes waren. Echt heel uniek. Vooral de felgele bloemen vielen op. Planten van 200 jaar die maar net kniehoogte waren maar wel schitterend bloeien uit een vreemde bijna boomachtige bol, beetje Baobab model. Ook nu weer hebben we vele vogels kunnen zien zoals de paradijsvogel, maar ook weer ringstaart maki's net als onderweg trouwens.

De ringstaartmaki, ookwel bekend als King Julian, is een van de bekendste maki soorten met de bekende gestreepte staart. Ook deze variant is weer bijzonder toegankelijk en niet bang voor mensen. Op Madagaskar zijn eigenlijk weinig tot geen roofdieren, en ook de mensen hebben niet veel gejaagd. Hierdoor voelen ze zich niet snel bedreigd. Als je ziet hoe rustig ze zijn is het bijna onvoorstelbaar, tijdens de lunch kwamen ze in de buurt van de picknicktafels zitten, zo dichtbij dat er selfies met de maki zijn genomen. Nu weet ik ook wel dat ze daar komen vanwege het eten, maar ook in het park op de weg naar Isalo merk je dat er geen angst is. Daar hebben we er in een uur tijd zeker 10 gezien. Goed of niet, dat moet nog blijken want de Malagassi zijn wel erg aan het opjagen om er voor te zorgen dat mensen als wij toch echt wel de dieren zien. Soms vraag je je af of dat wel de juiste weg is.

Ook toen we vlak voor deze tropische stop in Ifaty nog gestopt zijn in het Spyni forrest merkten we dat weer. De gids liep mooi met ons rond en in mijn ooghoek zag ik twee jongens wegsprinten. Tijdens de wandeling zijn ze een paar naar ons toegekomen met diverse beesten die ze gevangen hadden. De Kong-fu krekel, een slang, een giga kakkerlak en een schorpioen. Ook leeft hier de sportifmaki die we weer even gezien hebben, en hoewel het eerst een beetje een droog bos leek waren we toch weer blij verrast door al het leven.

Het is ook moeilijk voor te stellen dat sommige toeristen nog geen maki of lemuur gezien hebben. We hebben al best wat mensen gesproken die meerdere parken gezien hebben en eigenlijk niet veel meer dan vogels en kameleons gezien hebben. Heel heel erg vreemd want je stuikend er bijna over.
Misschien zijn wij gewoon goeie spotters ...