Girafkever en gouden lemuur

Girafkever en gouden lemuur

De nacht was warm, zweterig en klam in Mianfravasu, en helaas niet op de prettige manier. Het was het minst goede verblijf was ons verteld maar een noodzakelijk kwaad als tussenstop. Het verblijf erna in Antsirabe was echt onbeschrijflijk goed. Het word gerund door een Nederlandse stichting die er geld mee verdiend om kindertehuizen, scholen en vrouwen te helpen in de ontwikkeling. Een prachtig landhuis in een rustgevende tuin mer overal bloemen en dieren, echt een plaats om lekker rustig de middag door te brengen met een boek terwijl Frank zich vermaakte met de twee honden. Het deed ons allebei denken aan het landhuis in Swaziland waar Prins Bernard altijd overnachtte tijdens zijn safari's daar. Een zelfde relaxte ontspannen idyllische plek waar je wel een week kunt blijven om te relaxen. Heerlijk.

De stoere 4x4 is trouwens ingewisseld voor een klein busje met ook wat extra power. Onze chauffeur is nu Kiki, althans dat kunnen we onthouden want zijn echte naam heeft 10 lettergrepen. Hij rijdt ons al een paar dagen rond hier en we komen langs rivieren met de naam Tsiribihina en plaatsen met zoveel A's erin dat ik het niet kan onthouden, ik zal er echt meer foto's van moeten maken. Onderweg stoppen we regelmatig voor mooie foto's en korte wandelingen.
Het landschap is drastisch verandert van het stoffige, droge en vooral zanderige naar een tropisch regenwoud. We vroegen het ons al af of we het wel goed hadden begrepen dat we vandaag in het Regenwoud een wandeling hadden, zo extreem anders was het 3 bergen terug nog. Maar na een schitterende rit die eerst door een soort van glooiende grasbergen liep, zijn we aangekomen in Ranamafana.

Vanochtend vroeg stonden we klaar voor een wandeling in het nationale park dat door Unesco is uitgeroepen tot wereld erfgoed. Hier leven vele van de meest unieke diersoorten. Wandeling is wellicht een understatement want het was een reeks van beklimmingen en afdalingen in het oerwoud. Echt ontwikkeld is hier eigenlijk nog niets dus ook dit niet. Het gevolg is een overweldigende drukte als er eenmaal een lemuur is gevonden door 1 van de gidsen. Iedereen stormt er op af en er lijkt een wachtrij te ontstaan zoals in de Efteling. Gelukkig is dat niet de hele tijd zo en nemen wij met onze gids de uitgebreide route door het primaire bos.

Bij de eerste brug spot ik, ongelooflijk maar waar, de Giraffekever. Spotten is een groot woord omdat hij op de leuning van de brug zat maar iedereen keek uiteraard richting de beplanting. Een heel uniek beestje dat eigenlijk een lieveheersbeestje is maar met zijn kop op een halve cm lange nek, een uitzonderlijk gezicht en overduidelijk hoe hij aan zijn naam is gekomen. Er volgde vele bijzondere dieren, Gouden Bamboe Lemuur is wel de meet bijzondere omdat deze nergens anders te vinden is hier. Ook de Bruine Roodhoofd gewone Lemuur , Nachtmaki, Grijze Bamboe Lemuur en een Grote Sifaki waren wel de speciaalste. Maar ook een Bladgekko en een kikker die beide niet te onderscheiden waren van een dor blaadje waren geweldig.
Kortom, een geweldige tocht van 4,5 uur en we hebben al begrepen dat er over een paar dagen weer een pittige wandeling kunnen verwachten. Vandaar dat we vanavond maar genieten vanonder hotel, al is dat soms wat dubbel. De bevolking is hier arm, de dorpjes zijn er onvoorstelbaar en moeilijk te omschrijven. Maar toch staat daar hier en daar een Hotel middenin zoals wij gewoon luxe vinden. Nu ook eten we eend, ganzenlever en Zebu steak (de naam van het plaatselijke rund) terwijl 5 meter onder ons hotel er een rieten huisje staat waar waarschijnlijk weer rijst word gegeten. Heel confronterend maar de waarheid. De komst van toeristen zorgt in ieder geval voor een start in de ontwikkeling en banen voor de mensen en daar houden we ons maar aan vast.

Het eten is erg Frans georiënteerd en aangevuld met Italiaans , al is dat wel voor de kolonisten en nu dus ook voor toeristen. Echt wel gescheiden van de lokale bevolking wat en beetje jammer is maar aan de anderekant ook noodzakelijk. Ik geloof niet dat we mee kunnen in het lokaleleven in de kleine plaatsen, want dingen als een restaurant kom je echt niet tegen. Dat krijg je in een land als Madagaskar. Eigenlijk wel heel prettig dat we zo lekker kunnen eten, Franse ontbijtjes daarentegen ...