Laan van de Baobabs, de ultieme start van Madagask

6 september betekend dat we al 3 dagen onderweg zijn en nog niets geschreven. Ik heb daar wel wat verklaringen voor maar ach het is vakantie dus alles op z'n tijd.
Bovendien is er ook niet heel veel tijd geweest, en als er tijd was hadden we weer geen internet. Kortom...... we zijn in de vakantiemodus..

De eerste dag was eigenlijk een reismagazine, die begon met her verrassen van iemand die een feestje gaf in Riel en vervolgens hebben we Toine en Yvonne opgehaald. Want dit keer reizen we niet alleen. De vlucht met Air France vanaf Parijs was nou niet bepaald de best verzorgde ooit. We kwamen met wat vertraging aan op Antananarivo international AirPort. En nee, ik maak geen typfouten dat is echt de naam van de hoofdstad hier. Een er maar alvast aan want er volgen nog veel moeilijker 10 lettergreep woorden en plaatsnamen..

Het tochtje naar het hotel was enkele minuten en na 5 uurtjes slapen zaten we weer aan het ontbijt. Een beetje brak maar wel meteen blij met de temperaturen en uitzichten. Een ontbijt op de veranda met 20 graden is de ideale start van je vakantie nietwaar.
Het volgende vliegtuig stond al klaar, en rond de lunch kwamen we aan in Morondava, gevlogen door Air Madagascar. En hoewel je weet dat het niet echt kan, toch ga je even snel in de cockpit kijken als die deur open gaat, toch even checken of de piloot geen pinguïn is.
Ons gezellige hotel, Chez Maggie, lag heerlijk aan het strand met een lekker zee,bad waar we meteen even een duik in hebben genomen. Voor heten nog lekker een strandwandeling gemaakt om de zon te zien ondergaan. Op het strand hebben we wat gesprekken gevoerd met mensen terwijl je eerst verwacht dat je na het gesprek om geld word gevraagd of een restaurant tip krijg, bleef dat uit. Mensen zijn hier niet verwend door toeristen en daarom echt geïnteresseerd in je, en in het oefenen van het Engels.
Madagaskar is een Franse kolonie geweest en daarvoor erg Frans is ingesteld. Wat overigens heel fijn is bij het ontbijt... Engels is daarom nog wat minder gangbaar maar gelukkig hebben we onze privegids Frank bij voor de vertalingen.

Gisteren hebben we een tochtje gemaakt in de pirogue. Een typische Mallagasische vissersboot. We zouden eigenlijk door de mangroven gaan varen maar de wind was zo sterk dat ze er niet tegen in kwamen. Dus een alternatief programma ging van start. We stopten bij een dorp waar we doorheen zijn gaan wandelen met de gids, die wonderbaarlijk genoeg gisteravond ook onze ober was in het hotel . Ze kunnen hier alles. Er werd wel direct duidelijk dat Madagaskar een erg arm land is, waar echt vele basis voorzieningen niet zijn. Ondanks dat hing het een erg ontspannen sfeer en hebben we veel leuke momenten gehad. Complete uitleg over het maken van de boten en the way of life. Wat echt geweldig is om te zien is het enthousiasme van iedereen. Ook wel weer bijzonder om de toerist te zijn, dat blijf je toch.
We hebben ook een nationaal gerecht laten klaarmaken om vanavond te eten met de speciale naam Henakisoasyravintoto. Een stoofpotje van varkensvlees, sperziebonen en aardappel. Samen met een glaasje malagassische wijn was dit ons perfecte avondeten....(voor frank dan want de rest genoot meer van het toetje, maar smaken verschillen nietwaar)

Aan het einde van de middag zijn we naar de beroemde Laan Van de Baobab gereden om ook daar weer een zonsondergang mee te maken. We waren er sneller dan verwacht en daardoor een hele relaxte avond gehad . De Baobab is de naam van de typische boom. Als het ook lukt om foto's te uploaden dan herkennen jullie meteen welke ik bedoel. Veel van de flora en fauna hier is uniek voor het eiland. En daarmee is alles eigenlijk nieuw voor ons. De Baobab is wel het ultieme beeld van Madagaskar dat op bijna alle foto's wel te zien is. Deze laan is eigenlijk niet meer als een groepje van deze bomen bij elkaar. Want ze staan door heel het land. Hier werd het tegen zonsondergang bijzonder druk, en het is ook wel duidelijk waarom. Het is een geweldig gezicht om het licht te zien verkleuren op deze magische bomen die ondersteboven lijken te groeien. Sommige zijn al 1000 jaar oud en daarmee ook kolossaal. Schitterend.

En het mooie is, dat de weg die er tussen loopt ook gewoon de snelweg is die we vandaag weer moesten hebben. Er loopt hier wel een stukje geasfalteerde snelweg maar de auto voor de komende weken is een Toyota landcruiser 4x4 en dat is geen overbodige luxe. De wegen zijn slecht en eigenlijk meer zandpaden met vele kuilen, gaten en andere obstakels. Maar wel een geweldige rit gehad,
We zitten tot in onze neus onder het zand, maar hebben genoten van de rit. 9 uur zijn we onderweg geweest om 200 km af te leggen. Vooral de pont ritten waren een spektakel . Je zou denken... dit is niet echt maar geloof me dat je de foto's wilt zien. Onze auto ging met 3 anderen op een plateau dat dreef op 2 bootjes, om daar te komen moest er een stijle helling afgereden worden, over 2 planken en dan het vlot op. Uitleggen is bijna onmogelijk maar geweldig om te zien, en wat zeker zo mooi is om te zien was dat het ook een hele beheerste en geoliede machine was. Het team werkte perfect samen en het ging heel beheerst , maar de eerste minuut dacht je dat alle auto's zouden zinken. Ze doen dit uiteraard dagelijks maar wel even vreemd om te zien. De tweede pont was misschien spannend. Maar daar moest de auto eerst door het water rijden om vervolgens ook een pont op te rijden. Bijzonder maar ook. U weer effectief.
Dominique , onze chauffeur, was echt perfect. Beheerst en kundig heeft hij ons hier naartoe gebracht. Morgen moeten we echt kunnen genieten van de geweldige natuur.. we zijn benieuwd.