Gepeperde dagen

We zijn inmiddels weer flink wat dagen verder en bevinden ons nu in de badplaats van Cambodja , zeg maar het Scheveningen van hier. Kep.

Na ons vertrek in Banlung zijn we wat plaatsen verder waaronder de homestay op een eilandje in de Mekong delta. (Soort van gigantische Biesbosch...) dat was zwaar. Het was er die dagen bloedheet, en zonder enige vorm van verkoeling. Er was een ventilator maar met zoveel vocht was dat helemaal geen optie. We sliepen op matrasjes in een houten hutje, althans dat was het plan. Door allerlei geluiden, de temperatuur was dat toch lastig. Er sprak 1 meisje wat Engels en verder was het handen en voeten taal om nog iets te doen. Geen telefoontjes hier VOO de jeugd die echt nog leefden in en rond de pagode. Puur een samenleving die er voor zorgde dat de beesten bleven leven, er genoeg groentes werden gebouwd voor het drie generatie huishouden en opa die er uit zag als 100 ging elke dag nog even naar de rijstvelden om...iets te doen. Bij de fietstocht waren wij de bezienswaardigheid , want blanke toeristen zijn nog steeds niet ingeburgerd in deze regio. Hoewel het afzien was, merkten we wel dat het goed is voor de mensen waar we sliepen. Ze waren trots op alles en ook op ons. Goeie daad dus.

Volgende stop was Phnom Penh, een verademing om uit te stappen in de hoofdstad, bij een hotel waar iemand je komt helpen met je tas en een glinsterend zwembad in je rechterooghoek ziet als je aankomt. Toiletten en douches waren er op dat eiland niet, dus zijn we heerlijk gaan afkoelen voordat we de stad zijn gaan rondwandelen.
De volgende dag hebben we de ochtend besteed aan koken, Amok. Het locale gerecht van Cambodja en wat ook erg lekker is, het een stoom gerecht van vis of kip, met een giga mix aan kruiden weten we nu, wat gestoomd word in een bananenblad. Het word een beetje ragout dan, maar super lekker. Samen met Jason uit de Filipijnen en onze chefkok lekker naar de markt geweest en in drie uren tijd een salade, de amok als hoofdgerecht en een bijzonder kokos banaan tapioca toetje gemaakt dat nog wonderbaarlijk lekker bleek. (Ookal was het glibberig)
Die middag weer in de auto naar de killingfields die net buiten de stad liggen. Het is er een van de 343 stuks. De plekken waar de rode Khmer de mensen heeft vermoord en in massa graven begraven. Als we de getallen horen slik je weer even, ookal zijn er in de tweede wereld oorlog veel meer joden vermoord. Maar ook dit was het gevolg van 1 malloot die met zijn vreemde gedachten een heel land op de kop heeft gezet. Het monument bestaat uit alle skeletten die gevonden zijn tot nu toe op deze plek. Misschien luguber maar maakt zeker indruk. Ook het museum wat weer in de stad staat maakt je stil. Foto's verhalen en indrukken van de nog bestaande gebouwen geen de verschrikking weer. Vastgebonden op de grond lagen de mensen daar hele dagen in hun cel. In de hitte van hier. Tis onmenselijk.

Een tocht via Kampot naar Kep is de afgelopen dagen weer even bijkomen geweest. Met vandaag een fruitmarkt waar het niet druk was, een grot die echt maar paar meter diep was en levensgevaarlijk door de slechte trappen enzo. Hoogtepunt was echt de peper plantage. Wereldwijd is bekend dat hier de beste peper vandaan komt. En ook de biologische plantage zorgde voor een goed verhaal. Heb ik van horen zeggen, want het was in het Frans. Bij aankomt bleken er een groep Franse jongens te zijn en een paar stellen. Allemaal Frans, dus heb ik maar aangeboden het via Frank wel te horen, het is bovendien veel belangrijker dat hij het goed snapt al die peper tips....
Een late lunch in een geweldig krab en vis restaurant hier aan de golf van Thailand was een mooie afsluiting met onze gids, die met zijn steenkolen Engels maar enorme passie om het goed te doen ons inmiddels wat irriteerd. Aan het zwembad vanmiddag maar weer eens goed geëvalueerd ...
Opvallend is wel dat de gidsen ons telkens zeggen dat het lange dagen zijn, maar na vertrek rond 8:30 telkens weer rond 15 ons terug brengen om te rusten. Zal wel het ritme zijn. Verder beginnen het dagelijks gestoomde witte rijst ons echt overal uit de oren te komen. En nu we in betere toeristische plekken zijn variëren we steeds meer met pasta of vlees. Niet vanwege de rest maar de vraag of de witte rijst vervangen kan worden door gebakken rijst of noodles is ongeveer een doodzonde.

Het betalen gaat hier mer Amerikaanse dollar , die komen ook uit de pin automaat. Maar als er een klein scheurtje in zit, dan willen ze het briefje al niet meer hebben. Deze week is Frank nog even boos geworden na het zoveelste voorval..... Ze zeggen doodleuk dat je het ook op rekening van de kamer kan zetten ... Alsof je het geld dan gewoon inde kast gaat leggen, wat moeten we ermee?? Maar inmiddels hebben we het gewoon ingeleverd en snel weg gelopen ..;;;