De lange reis naar Bonito

Soms vraag je je af waarom je een reisagent in de hand neemt voor een vakantie. Waarschijnlijk omdat je denkt dat deze de vluchten met de overstappen goed kan plannen en ook de beste reis schema’s in elkaar zet. Ik denk dat dit de laatste keer geweest is dat we dit zo doen, ondanks onze waarschuwingen en bedenkingen hebben we de aansluitende vlucht op Sao Paolo gemist. Gebeurd anders nooit hoor zeggen ze.... we zijn daardoor van 2 uur nachts tot 20 uur avonds bezig geweest om aan te komen in Bonito. Maar daar hebben we het niet meer over..



Op de luchthaven van Campo Grande hebben we onze huurauto opgehaald om nu een paar dagen zelf te rijden. Buiten de grote steden is het verkeer rustig en de bewegwijzering prima. Je moet wel oppassen voor overstekende miereneters die Frank vlak voor Bonito professioneel weet te ontwijken, weer eens wat anders dan een ree.



In Bonito hebben we nog snel de vouchers opgehaald voor de snorkeltocht van de dag erna om vervolgens nog sneller te eten, want ook dat was niet fatsoenlijk gelukt deze dag. Voor het eerst een heerlijke wijn op, want ondanks dat er best veel wijn gemaakt wordt is de keuze meestal beperkt tot de frisdranken, bier en Caiprihina. Een soort Mojito. Ook niet verkeerd maar dit was wel heel fijn bij ons lekkere lokale eten.



In de ochtend zijn we naar Sukuri gereden, 19 km Maar wel zandpad waardoor de auto meteen een mooie rode gloed heeft gekregen. Aangekomen doorliepen we de veiligheid instructies die de indruk wekte dat we diepzee gingen duiken . Het was perfect geregeld en na een korte rit lagen we in de rivier. Snorkel op en camera bij de hand. We stapten namelijk een aquarium in, zo voelde het. Overal vissen in veel verschillende maten en kleuren. Wel even slikken als je door een hele school vis het water in moet lopen. Het is een rivier die je dus mee laat stromen, ongeveer 1,5 km, soms wat bijsturen maar verder heel ontspannend dobberen. Je weet alleen niet waar je moet kijken. Zo bijzonder is de tocht waardoor we een uur in het water hebben doorgebracht. De accu van de camera was leeg en onze hersenen vol met mooie herinneringen. Allerlei kleine en grote vissen, algen eters en vele planten zorgden voor het ultieme aquarium avontuur.... zomooi dat we besloten de volgend dag er nog een te doen maar dan in een ander gebied. Deze was wat langer en een beetje meer stroming. Ook kwamen daar weer andere vissoorten voor waardoor het een hele andere beleving werd die nog steeds even betoverend mooi is als op de eerste dag.



De tweede dag zijn we aansluitend naar Boracas das Araras doorgereden. Het lag toch in de buurt en bovendien een must om te zien. Dit is een grot die vele jaren geleden is ingestort waardoor er een bijzonder Gat in de grond is ontstaan.

Eerst gebruikt als vuilnisbelt en vervolgens toch eens opgeruimd en bezoeker vriendelijk gemaakt. Zowel voor de mens als de dieren die er wonen. Met name de kolonie rode ara’s die in de wanden van het enorme gat hun nesten hebben. Rond 17 uur vlogen ze rond onze oren. Toch bijzonder weer om dieren uit de dierentuin of vogelshow in hun natuurlijke omgeving te zien vliegen, want om eerlijk te zijn kunnen wij ons niet voorstellen dat papegaaien überhaupt ergens in het wild rondvliegen.



We kwamen weer in het donker in Bonito wat best een toeristen plaats is omdat hier vele bijzondere tochten de natuur in starten, allemaal strak georganiseerd en met oog voor de natuur. Wel fijn om even door een stadje te wandelen, terrasjes te pikken en hier en daar wat te eten.



Miranda is onze volgende bestemming, weer een paar uur rijden verderop. Dit keer komen we onderweg een boom vol toekans tegen, maar zijn wat angstig om te stoppen voor foto’s . Gelukkig blijkt dat ons verblijf, een boerderij met gastenkamers, zo in de natuur ligt daar we deze 2 dagen alleen naar toekans en blauwe hyacint aras zien. Met name die laatste is heel bijzonder omdat het een uitstervende soort is.

Twee dagen hebben we genoten van tochten waarbij we gordeldieren , miereneters, capibara’s en vele vogels hebben gezien. Ook hier werd het in de dag vrij warm dus vroeg op was het beste plan. Piranha’s hebben we de laatste avond gevangen die wel een stukje groter waren dan de eerste keer. We hebben ze gevoerd aan de kaaimannen die er ook rondzwemmen. Beetje scarry.



Wel fijn dat hier heel goed Engels wordt gesproken want de taal is wel soms lastig. Je komt er altijd wel uit met beetjes Spaans Engels en Frans maar je merkt dat Engels toch niet altijd een wereld taal is. We kletsen gezellig met een ander Nederlands stel die ook een bruiloft hebben in hun vakantie hier en met een Zwitsers stel. 1 avond komt de buurman ook mee eten, want op de ranch eten hebben we ook alle maaltijden gezien de afstanden naar de dorpen . Hij verteld ons ook over het leven op de boerderijen en de plaatsen die wij gezien hebben en waar hij zelf is geweest. De droogte hier is enorm en al maanden valt er geen geen druppel in een van de natste gebieden,. Dit blijkt ook heel gevaarlijk te zijn voor de inwoners. Het aantal spontane branden is groter dan ooit, die ontstaan door bijv de bliksem. Uitmaken is enorm moeilijk door de wind en de grote plaatsen waar ze tegelijk moeten zijn. Bovendien kunnen ze ook ontstaan dicht bij huizen, de stad of wegen waardoor er veel gevaar is.

Hier gaat het tot nu toe goed. We hopen dat dit zo blijft in dit prachtige gebied.