Laatste stokjes ...eeh dagen

Als je in je hotelkamer zit op je laatste vakantie avond , 25e etage en uitkijkend over de lichtjes van Tokyo, vraag je je af waarom 3 weken zo snel gaan.
Ook de laatste dagen vlogen voorbij. Matsumoto was niet de meest speciale plek. Het kasteel zou het allermooist bewaarde moeten zijn van Japan, en op zich is het ook heel mooi. Alleen zie je dat de gebouwen van binnen vrij leeg zijn en dat maakt het ook weer minder levendig.
We zijn er ook nog naar een wasabi boerderij geweest, in een dorpje in de buurt. Wasabi groeit in stromend schoon water, dus geen modder bedoeling maar een grindbed met plantjes erin. Heel speciaal. En voor de toerist hebben ze vanalles gemaakt met wasabi erin... chips, zout, thee, frankfurter, ijs, soort kroket en ga zo maar door. We hebben een tas vol bij met als hoogtepunt een verse wasabi wortel die we vochtig en koel moeten houden. Dus sindsdien geven we hem elke dag vers bronwater (want uit de kraan zit vol chloor) en staat ie netjes tussen de flesjes in de koelkast, ik vraag me toch af wat de kamer meisjes daar van vinden. Volgens frank is verse wasabi 100 keer lekkerder... dus de moeite waard hopen we...
Inmiddels zijn we in Tokyo, in de trein onderweg hierheen zaten we naast een meisje dat Nederlands sprak omdat ze een paar jaar in Leuven had gewoond, toch vreemd als je denkt dat al die Japanners je niet kunnen verstaan en er praat er ineens een terug. Ze bleek naar haar vriend te gaan naar een bierfeest. Die vriend was een voetballer die 4 jaar bij Tiel heeft gespeeld en net gestopt is. We hebben even kennis met Aki gemaakt zodat hij even goed Nederlands kon praten.. je zag dat hij dat wel leuk vond. Ze hebben ons geholpen om ins hotel te vinden en helemaal meegelopen tot de deur. Na wat foto’s en uitwisseling van gegevens voor hun volgende bezoek aan de Tilburgse kermis zijn we aan Tokyo begonnen.

Hier kun je blijven rondlopen en kijken, en alles lijkt oneindig. Straten met luchtreclame in de drukkere delen, maar ook de grootsheid van de parken. Massaal, groots, druk maar ook hier weer gecoördineerd. Frank noemt ze net robots en dat snap ik wel. Vanmorgen in een volgepropte metro was het stil, de gigantische wandel tunnels hier tussen de wolkenkrabbers zijn stil ookal lopen er honderd mensen. Het blijft echt heel vreemd.

Gisteren hebben we bij een kook studio lesgehad in Raamen maken. Dat is de noodel soep. Heerlijk! In de straat due ernaast las natuurlijk inkopen gedaan om ook dit thuis na te maken.
De dag er ervoor werden we rondgeleid in de bizarre wijk Harajuku. Vol bizar geklede mensen, winkels waar lady Gaga haar kleren laat inwerpen, eten in de meest vreemde kleuren en smaken en cappuccino met 3D schuimlagen. Geweldig gezellig ondanks dat het is gaan regenen.
De laatste 3 dagen hebben we paraplu veel gebruikt maar vandaag op de grote tonijn veiling was het weer prima weer. De vismarkt is ook weer groot en stiekem zijn we geweest waar we niet mochten zijn. Maar dat was ook per ongeluk. De drukte was er groot en onwerkelijk hoeveel vis daar dagelijks doorheen gaat. We kunnen nu wel zeggen dat we de lekkerste sashimi ooit gegeten hebben en zeker de meest verse due mogelijk is.

Het is tijd om te gaan slapen en morgen terug te vliegen. Heel jammer weer naar altijd ook fijn om weer thuis te zijn. Het was een hele bijzondere ervaring, iets wat je vaak leest en hoort ... maar het is echt zo. Japan is heel correct, beleefd , netjes en gecoördineerd en lijkt daarin totaal niet op de rest van Azië... dat maakt het nog specialer.