Next stop....

Het nachtje bij de monniken in Koyasan heeft ons ongetwijfeld veel goeds gebracht . Op naar Hiroshima, helaas is er geen uitleg nodig waarom we daar heen gaan. Deze zin stond in een reisgids en is zo waar. Net als vele andere plaatsen ter wereld weet iedereen meteen wat je bedoeld . Eigenlijk ook jammer want ze er is zoveel meer moois.

Eerst maar even de de-Tour want door de typhoon rijd de trein niet op dit stukje en moeten we eerst met de bus. Eigenlijk zien we niet heel veel schade, soms een boom en vaak wat takken zoals op de begraafplaats. Als je niets over de typhoon wist zou je gewoon denken dat het herfst is.

Met een snelheid van 200 km per uur zijn we met de Shinkansen naar Hiroshima gereden en als eerste het vredesmonument bezocht om de slachtoffers van de kernbom te herdenken die in augustus 1946, 600 meter boven Hiroshima is ontploft. Ja.. daar keken wij ook van op. Deze bommen zijn in de lucht ontploft, want zo werken ze! Nooit geweten maar nu wel gezien dat ze effectief waren. Nooit mooi,maar wel altijd goed om deze plaatsten te bezoeken.

De volgende dag zijn we naar een Unesco locatie geweest, het eiland Miyajima.
Nadat we eerst ca 10 km naar de volledig
verkeerde pier waren gewandeld hebben we maar een taxi genomen naar de juiste . Hoewel we vooraf wat nieuwsgierig waren naar hoe het toch wel niet zou gaan met het openbaar vervoer ... zijn we inmiddels een Japanner geworden met onze locale OV Chipkaart. Het is zo duidelijk aangegeven dat het bijna niet mis kan gaan . We checken met alle Japanners mee in en uit alsof we hier wonen. Snel een bordje Ramen en dan op de pont. De mooie rode poort die in het water lijkt te drijven wacht op ons.
Om heel eerlijk te zijn was dat ook het mooiste. De tempels hier zijn een beetje net als alles. Niet heel opvallend mooi. Heel basic maar daardoor wel veel hetzelfde. Dus met de kabelbaan omhoog en te voet terug door het bos. Onderweg nog wel mooie kleine reetjes gezien. In 1,5 uur stonden we weer beneden waar het lokaal bier op ons stond te wachten met oesters, want dat is de specialiteit hier, jammie!

Nu liggen we al weer in Kyoto, even bij te komen van de 3 wandel dagen. Gisteren vooral weer het mega winkelcentrum of beter gezegd doolhof, want ook hier weer immens groot. Met overal bijzondere winkels en eettentjes of zelf tempels. Gisteravond trouwens onze eerste sushi pas op maar wel heerlijk en aan zo een mooi bandje waar alles voorbij komt en je het zo af kunt pakken. Zo typisch .

Vandaag naar het bamboe bos geweest , maar dit was qua omvang een kleine tegenvaller maar de bamboe zelf was indrukwekkend groot ! Vervolgens het oude keizerlijke paleis want ooit was Kyoto hoofdstad van Japan. Met uiteraard op beide locaties de bijzondere serene Japanse tuinen.

Toen even kopje thee met gebakje in een hele drukke tent.
Net als overal staan mensen in de rij, en dus ook hier . We doen er al automatisch aan mee. Alles staat hier wel voorgeschreven met bordjes, lijnen of het wordt je gewezen. Stickers over hoe vol het bad mag met water, lijnen voor wachtrijen op de perrons, Dat hele 5s komt overduidelijk hier vandaan .. alles werkt gewoon zo en zonder tegenstribbel doet iedereen er aan mee. Bus, metro, winkel, stoplicht , verkeer.. zo druk maar zo georganiseerd... om rustig van te worden. Zelfs in de trein waarvan met 50 mensen tegelijk zitten is het stil en als iemand wil bellen loopt die naar het balkon om niemand te storen. Ik kan voorbeelden blijven noemen geloof ik. Wat een bijzonder land.