Wie is de Mol, opdracht 2

Een echte fan heeft vast het afgelopen seizoen gevolgd, en net als wij gezien dat ze in Hong Kong zijn gestart, goeie tips opgedaan die niet in de reisgids staan.
Vanmorgen zijn we ons metro avontuur gestart, en dat klonk uit uitdagender dan het was. Perfect systeem hier... Ook omdat net hier in Chinees en Engels staat aangegeven. Maar ook omdat je het bijna niet fout kunt doen. Er zijn maar een paar metro lijnen, en in die metro's zoveel info. We kwamen dus ook foutloos aan bij onze stop Sha Tin.
Echter, toen werd het moeilijker. Ipv de goede tempel , zijn we met een hele serie roltrappen een soort van gedenk huis in gegaan. Allemaal kleine gedenk stenen voor overledenen waar vele mensen bloemen en offers kwamen brengen. Toen we ons echt gingen afvragen waar de 400 traptreden bleven, kwamen we er achter dat we bij de buren zaten. Tja. We moeten ons Chinees nog wat oefenen.

De juiste trap was er een met vele nieuwsgierigen, we werden continue aangekeken door 1 van de inmiddels 13.000 boeddha's op onze weg naar boven. Het ene gezicht vriendelijk, het andere wat minder. Wij denken in ieder geval de Boedha uit de opdracht gevonden te hebben, we noemen hem Happy! Gelukkig hebben we het niet in 10 min hoeven doen. ( een fan weet wat ik bedoel) Wat een speciale plek, op een berg, midden in oude sferen en wolkenkrabbers op de achtergrond. That is life, hier in Hong Kong.

Trots van de overwinning op mezelf en dat altijd zo vervelende been zijn we met de metro toch weer verder gegaan en aangesloten in een mega rij om naar The Peak te gaan. (Bij terugkomst bleek trouwens dat we een rustig moment hadden gekozen.) een uur later stonden we op een schitterend uitkijkpunt , en aanschouwden de stad van bovenaf. Je staat dan op de bergen achter de wolkenkrabbers, en zelfs nog een beetje hoger. Wij dachten een uitkijk punt te treffen, maar eigenlijk was het ook een winkel centrum, theater en Maddam Tussaud. Mega druk, wat ook de rij verklaarde.

Ongelooflijk om de onophoudelijke stroom van mensen te zien, elke dag, elke straat, iedere winkel en elke metro.... Overal! Nergens een lege stoel. Nooit alleen in een winkel. Waar iedereen vandaan komt is echt bijzonder verrassend, ze hebben bijna allemaal een telefoon vergroeid aan hun hand. Er wonen hier ook ontelbaar veel mensen, onze hotelkamer ligt op de 23e verdieping, en nog kijken we op tegen vele gebouwen. Er is geen 'gewoon' huis te vinden in de stad, ook vanaf The Peak zie je alleen maar flats staan. En allemaal minstens 20 hoog.

Na een tochtje met de Starr Ferry, zijn we wat aan het dwalen gegaan door de straten, terug richting de wijk van ons hotel. Vandaag op zaterdag is het zo mogelijk nog drukker. Onderweg heerlijk gegeten waarbij we het iets minder uitdagend hebben gedaan. Opeen krukje langs de weg weer heerlijke dingen op, terwijl we in Nederland klagen over slechte stoelen zitten we nu vaak op een plastic emmer. Bijzondere is dat je hier vaak je toetje ergens anders eet. En de Melting Chocolat Cake was dan misschien niet authentiek, wel verrekte lekker!