medaillewinnaars !

De Gele Bergen van Huangshan, daar hebben we de afgelopen twee dagen doorgebracht, gisteren aan de voet ervan. Het dorp er omheen stelt echt niets voor dus eigenlijk zonde van de dag. We hebben wel wat wandelingen gemaakt in het dorp maar vooral veel gerust en gelezen. Ook lekker.

Vanmorgen moesten we vroeg op, om 8 uur moesten we echt weg zijn omdat het anders zo druk zou zijn, volgens Alex , die overigens zelf lekker naar huis is deze twee dagen.

Eerst met een taxi naar het busstation toe waar we een kaartje voor de bus hebben gekocht. Toen in de rij voor de bus, allemaal super stak georganiseerd met wandelpaden en wachtrij constructies als bij de Efteling. Want je kunt naar vier verschillende vertrekpunten toe. Maar als je daar zo ongeveer alleen loopt ziet het er allemaal wel wat overdreven uit. We gaan er maar vanuit dat het hier super druk kan zijn.
De busrit duurt een half uurtje, en dan ben je bij de kabelbaan. "Net of je bij Oostenrijkse skiliften aankomt" zij Frank en toen we er eenmaal inzaten na een soortgelijke ervaring als bij de bushalte, kregen we in drie talen te horen hoe rustig we konden genieten van deze Oostenrijkse betrouwbare kabelbaan. Alle details kwamen langs over lengte, hoogte en aantallen. Schijnt een van de grootste ter wereld te zijn, en dat merk je als je er 15 minuten in zit. Bij het uitstappen op ca 1800 meter was het wit.

Het laatste stuk werd het erg wit en we baalden al enorm, want zoveel wolken wil je niet zien. En ook bij het uitstappen wel wat teleurstelling gemerkt. Er hangt hier altijd een witte deken maar vandaag wel heel erg. We waren wel blij verrast door de temperatuur. Want alle Chinezen gingen jassen en broeken aantrekken. Wij konden eindelijk opgelucht ademhalen. Bijna frisjes zelfs ;)
Na een uurtje of 2 trok het steeds meer open en konden we meer zien. De uitzichten werden steeds magischer zoals beloofd in de brochures ;)
Door de bewolkte start hebben we uitkijkpunten overgeslagen en zijn we helemaal de Grand Canyon in kunnen lopen. De bergen zijn hele grote gespleten rotsen, hele stijle afgronden en vlakke wanden. Heel bijzonder, maar door de grote witte deken heb je eigenlijk het grootste deel van de dag niet door dat je zo hoog loopt. Want op 1800 meter hoogte heb je ook dalen van die hoogte die je dus helemaal niet ziet. Op sommige punten heb je dat pas door, erg vreemd. Misschien maar goed ook want dat waren dan wel meteen angstige momenten om een trap af te lopen met je blik op een afgrond....

Bijzonder is het om hierboven weer een bank te zien met ATM, veel hotels, en bijzonder goede wandelpaden. Echt die Chinezen pakken het heel goed aan want het is prima onderhouden. Wel erg zwaar om die sjouwers te zien die alle spullen bevoorraden aan de hotels enzo. Mijn hemel,wat een zwaar werk.

We mogen wel zeggen dat we wat bijzonders hebben gedaan, want we zouden alleen maar een kleine wandeling doen, maar uiteindelijk hebben we van 9 tot 15 uur rondgelopen boven met de nodige pauzes natuurlijk. En daarmee veel meer gezien dan gedacht. Of het echt slim was.... dat voelen we snel genoeg. Maar we hebben in ieder geval onze eerste medaille binnen!
Bovenop kon je er eentje laten maken, en dat is toch wel het ultieme souvenir. Met datum en naam gegraveerd als bewijs!

Met trots zullen we die dragen!