Kreeft met pro secco op het strand

Dat vonden wij een waardig laatste avond maal.
We zijn onze laatste dag hier begonnen met een ontbijt op het strand. Wafels, fruit ei en yoghurt werden op de tafel gezet. Her heerlijke zeebriesje op de achtergrond en zand tussen je tenen. Een beter vakantie gevoel kan ik me niet voorstellen. Al was het avondeten ook een heerlijke plek. We vonden het wel een beetje teleurstellend, want deze week hebben we er al een keer eerder gegeten. Toen vonden we het het beste restaurant van Curacao en nu was het oke.

Gisteren hebben we de middag doorgebracht op het strand van Porto Mari. Op advies van onze buurvrouw. We moesten weer een uurtje rijden, terwijl het in km niet zo ver kan zijn. We beginnen echt al thuis te geraken hier en kennen al stukken weg uit ons hoofd. Het blijven mooie ritten. Gelukkig is onze HenkHenk erbij voor de wegwijzers. Bij het strand hebben Henk en Frank weer volop gesnorkeld. Het was er zeker mooi en vooral ook anders dan de plekken waar we tot nu toe waren. Hier was een mooi terrasje voor wat drankjes bij, en snacks. Al hadden we die beter over kunnen slaan. Nadat we allemaal weer bruin-rode gloed hadden gingen we rijden om wat te eten. We dachten bij een leuke baai uit te komen maar ergens was er toch wat mis gegaan. De kaart kreeg natuurlijk de schuld en na een stukje rijden bleken we bijna in het centrum van Willemstad te zijn, bij de pontjesbrug. We dachten aan onze gids uit het museum, zij had ons een restaurant aangewezen. Dat zag er goed uit dus naar binnen. We hadden geluk met het laatste tafeltje en verder zat alles vol. Eten met uitzicht op het beroemde rijtje met huizen, wat een super gevoel. Toen het helaas ging regenen hadden ze voor alle tafeltjes binnen en alternatief met nogsteeds het toffe uitzicht. Goed geregeld restaurant. Erg sfeervol en super eten. Echt een aanrader voor als je hier bent. Het heet Gouveneur, mooi rood gebouw aan Otrabanda kant.

Vandaag hebben we na het ontbijt wederom de auto gepakt voor een rondje, als eerste een Aloë Vera plantage. Al gauw wordt duidelijk dat we hier snel klaar zijn. Eventjes de planten bekijken en een filmpje over het produceren van de gel. Nadat we naar buiten gaan besluit Yvonne toch even terug te lopen en die komt met een tasje terug. Dit is de beste die je kunt vinden, wordt gezegd. Dus dat gaan ze in de Mariastraat eens uitproberen.

De volgende stop was de struisvogel farm. Daar boekte we een tour met de truck en kregen we een enthousiaste chauffeur mee die de verhaaltjes uit zijn hoofd opdreunde. Maar ja wat wil je als je elk uur een ritje maakt. Het leuke was dat hij bij een stop twee keer exact hetzelfde vertelde. Wel wat interessante feitjes gehoord. Zo stoppen struisvogels hun kop niet in het zand, maar luisteren ze met hun oor op de grond. Een volwassen vogel weegt 200 kg en een mens kan gemakkelijk staan op een ei. Bovendien rennen ze 80 Km per uur, en zijn ze zo dom als een goudvis. Kortom een bijzondere rit.
Op de farm werken ze zo ecologisch mogelijk en gebruiken ze alles. Ook is er een restaurant. Dus we hebben allemaal wat gegeten, van kroketten tot ommelet en carpaccio. Allemaal lekker, en wat wij niet opeten ging naar de hangbuik zwijntjes. Dus lieten we natuurlijk allemaal wat liggen;)

De laatste stop was de destilleerderij van Curaçao, bekend van de blauwe drank. Veel was er niet te zien, maar we hebben wel wat over de geschiedenis gelezen. De sinaasappels waar de drank van gemaakt word komen oorspronkelijk uit Valencia. De originele kleur is eigenlijk helder. Blauw is gewoon voor de lol gemaakt. We zagen wel een deel van het bottlen. eigenlijk een grote tafel met veel vrouwen eraan die de dopjes erop zette en de etiketten plakten. zag er allemaal redelijk ontspannen uit. We hopen niet dat deze fabriek heel de wereld moet gaan bevoorraden, dat komt zeker niet goed. Toinne, misschien een leuke stage plek voor je! De info was leuk, maar ja het proeven is in zo een geval toch het belangrijkste. Dus aan het einde een paar slokjes op en met flessen vol naar huis gegaan. Vanalles behalve de blauwe natuurlijk. We hebben nu witte blue curacao likeur.

En dan is het nu echt tijd om te genieten van het laatste wijntje en biertje op het terras. We hebben een hele fijne week gehad, elke ochtend heerlijk ontbijten op de veranda nadat we uitgeslapen hadden. En elke middag op pad naar een bezienswaardigheid of snorkelplek. Een heerlijk eiland om zo een weekje uit te rusten en te genieten. Want het blijft toch bijzonder ontspannend om met deze temperaturen je dagen te vullen en zo ongeveer je Nederlandse leven te hebben. Boodschappen bij de Appie en Nederlandse menukaarten.
Zeker voor herhaling vatbaar, misschien volgend jaar Aruba, Sint Maarten of Bonaire?

Oja, haben we al verteld dat we hier ook ons eigen naambordje op de deur hadden, zo voel je je echt thuis met 'Snoeren'. Naast je voordeur.

De laatste groeten vanuit het zonnige Papagayo, Curacao van ons allemaal!