Drie dagen cruise later

Dubai.... We zijn er geland op vrijdagmorgen waarna er meteen een bus met de hieperactieve, ADHD gids Mohammed op ons stond te wachten. De vlucht was prima verzorgd, met af en toe een dutje voor sommigen van ons. Het was daarom maar goed ook dat die gids ons zo wakker hield tijdens de dag. Want stiekempjes hadden we wel eerst even een rustig dutje willen doen. Nadat we door de douane geweest waren merkte Henk al op dat dit niet de blingbling luchthaven was die iedereen beschreven had. En inderdaad er is een tweede, die over enkele jaren de grootste ter wereld moet worden. Zoals ongeveer alles hier is, word of geweest is. Na begroeting goor de douanebeambten in hun mooie uniformen (de bekende Arabische witte jurken) zagen we de eerste glimpen van de stad. De eerste stop was meteen een indrukwekkende. Een korte koffiebreak in een kleine jachthaven midden tussen de imposante wolkenkrabbers. En overal waar je keer werden er nieuwe gebouwd. Eigenlijk is Dubai een hele grote bouwput, want overal waar je kijkt zijn 3 aan het bouwen of breken.
Foto's en wandelingen maar koffie was wat lastig, want echt heel snel ging het er niet. Maar ja er was nog genoeg te zien.
Volgende stop was op Palm Eiland, het hotel Atlantis. Een rondrit over de handgemaakte eilanden is al een ervaring op zich. Je krijgt er natuurlijk niets van mee dat je echt op die palmboom rijdt, maar als je het bekende hotel ziet dan weet je zeker dat je er bent. Even links van palmeiland zagen we onze volgende bestemming al staan. Het Burgh al'Arabh hotel. Het bekende hotel in de vorm van het zeilschip.
Allemaal plaatsen die we op vele foto's en tv scenes voorbij hebben zien komen maar waar we nu echt zijn. Vele foto's die het kunnen bewijzen zijn er gemaakt.
Nog even snel een museum wat eigenlijk meer een luxe winkelcentrum bleek, en vervolgens Dubai Mall. Iets waar Mohammed het al heel de rit over had. Tis ook wel een mega winkelcentrum. Met meer dan 1000 winkels. Eigenlijk bizar en belachelijk want je hebt een plattegrond nodig om er doorheen te gaan. Misschien een goede opgave voor Wie is de Mol. Het lunch terras dag een schitterend uitzocht op Burgh Ghalifa, de hoogste toren en eigenlijk was de behoefte an eten, drinken en stoelen zo groot dat alles prima was geweest.
Daarna richting de boot, De Serena. Waar we met de nodige controles aan boord konden gaan. Helaas waren de kamers pas laat op de dag klaar en konden we wel op het zonneterras een ligbedje nemen, die door ons en vele andere nuttig gebruikt werden.

Het eerste diner was die avond meteen een goeie binnenkomer. Aangezien het een Italiaanse boot is, kunnen we niet klagen over het eten. Alleen dan dat er waarschijnlijk geen Grand Italia pasta word gebuikt. De typisch Italiaanse menu's komen langs aan de dinertafel. Antipasti, heerlijke toetjes, kaasbuffetten, en ga zo maar door. En als dat je niet bevalt zijn er vele buffetten aan boord waar ongeveer alles te halen is wat je kunt bedenken.

Echt doodop lagen we erna in ons bed, en gelukkig konden we de volgende dag uitrusten want dat was de vaar dag naar Muscat. Maar niet zonder eer een verplichtte ontruimingsoefening mee te maken. Compleet met reddingsvest snelden we naar ontruimingsdek 4B, en met een half uur konden we dan onze rustdag gaan starten.
Het vertrek in de haven ging onder de tonen van Andrea Bocelli's Time to say goodby. En ook stond er een delegatie te zwaaien naar ons. Tja... Bijna alsof de koninklijke familie vertrekt.

Overdag is het rustig, zonnig en relaxed. Wat wil je nog meer. Hier waren wij ook echt wel aan toe...niksen met een boek, tijdschrift enzo. Eigenlijk heeft niemand de moeite genomen om echt te gaan wandelen op de boot. Maar dat hebben we nog wel ingehaald.
Die avond weer naar het diner, waar er vele mensen in gala door de gangen liepen. Wij waren er nogal verrast door. Papieren hadden aangegeven dat er een witte avond zou zijn ipv gala. En blijkbaar waren wij niet de enige. De hoek waar onze tafel zich bevind is een nederlandsche hoek en daar zaten eigenlijk geen gala pakken bij. Ook toen we gisteravond rondliepen en we die witte kleur zoveel zagen, was onze eethoek toch ook weer opvallend gekleurd. Wij denken dus maar dat het niet aan ons ligt. Want geen van ons 6-en had het gelezen. In de nieuwsbrief die we dagelijks krijgen stond het achteraf wel in kleine lettertjes maar zo klein dat 6 personen het niet gezien hebben. Misschien moeten de Nederlanders dat maar eens als tip geven.

Oman, of beter gezegd Muscat was gisteren een hele hele andere er ervaring dan Dubai. Misschien omdat we wakkerder waren , of omdat het gewoon mystieker en mooier is voor ons. De grote Moskee was echt...groot. Met een 8 ton kg zware kroonluchter van Swarovski echt een op en top bling bling plek. Tis ok eigenlijk net nieuw. Want ook Oman is in 30 jaar tijd 3 keer zo groot geworden in inwoners en economie. De tocht van vandaag was veel relaxter mede door Paul de gids. Er zijn wat verschillende meningen over welke gids de beste is, maar ja dat blijft een persoonlijke voorkeur . In de moskee gast het er strenger aan toe dan in bijv. Istanbul. Vrouwen zonder lange mouwen of lange broeken maakten echt geen kans om binnen te komen. De ingangscontrole was in twee rijen, man en vrouw apart. En bovendien kregen de vrouwen echt uitleg in het vastknopen van de sluiers zodat ze zeker niet konden afvallen. Serieuze aangelegenheid dus. En eigenlijk maar goed. Wenn in Rome, act like the Roman, was de lijfspreuk van Paul...en daar kunnen we hem eigenlijk niets anders dan gelijk in geven.


Heel indrukwekkend, maar weer tijd om te gaan naar Amourage, een geuren fabriek waar je het proces van een hele dure parfum te zien kreeg. Mooie stappen en duidelijke uitleg. Bovendien een schitterende opzet van museum en fabriek ineen. Yvonne mocht als bedrijfsspionage toch binnen omdat we het goed geheim hebben gehouden. Aan het einde natuurlijk de winkel, en ookal waren vele geuren erg sterk het is niet netjes om te zeggen dat het niet lekker is...toch. En vele geuren waren trouwens prima. Mam heeft een mooie geurende kaars gekocht en als je dus een keer op de Dongenseweg komt...denk eraan....

Het museum was dit keer wel indrukwekkend, inhet huis van Adam. Als je nu vraagt wat het voor museum was...tja. Gewoon een mega verzamelaar met veel geld.. Er hingen hele series met allerlei munten, maar ook dolken, schilderijen , hangsloten en een schaakspel dat aan een Amerikaanse president was geschonken. Maar wel gezellige stop.

Ook hier de eerste echte Arabische koffie op met veel kardemom en een dadeltje erbij. Nice!

De Souk was het eindpunt, en aangezien het aan de haven lag, kon je ons schip zien liggen. Pa en ma zijn na een korte wandeling met de bus terug gegaan. Wij vieren zijn die middag blijven wandelen. Gelukkig had mam de nieuwe garderobe van Frank al weer meegenomen naar de boot . Zijn ooit tulband en jurk staan hem schitterend!
Mooie straten die net achter de Souk liggen, en mooie uitzichten op de bergen van Oman en ook over het water. Eigenlijk is het zonde dat je zo weinig ziet, er zijn nog zoveel mooie plekken rondom Muscat als je alle beelden moet geloven, Maar dat komt natuurlijk ook doordat wij andere soorten vakanties gewend zijn. Als je nu bedenkt dat we op een bootje, in de zon met een Pink Lady cocktail in onze hand zitten te kijken naar de kust van Muscat die verder van ons af gaat....tja dan heeft ook dat zo zijn voordelen. We gaan onderweg naar de volgende stop, de Fjorden van Oman bij Khasab.
We hebben ondertussen al vrienden gemaakt met het Personeel. Dat is wel heel leuk. Die komen uit vele landen en dat staat ook zo op de naamkaartjes. Bij het zwembad hebben we al vele gesprekken met een jongen uit India gehad , over plekken waar we zijn geweest. Ook de Philipijnen trekkend ons nog meer na de vele goeie verhalen... En zo kun je maar bezig blijven... Voor nu.... Word die cocktail toch erg interessant , ik denk dat ik hem maar eens moet gaan proeven.