Ekspedisie nadert zijn einde.

Woensdag 18 september

Ongelooflijk maar waar, onze laatste bestemming tijdens deze Road Trip hebben we bereikt, Kaapstad.
Stellenbosch hebben we gisteren met pijn in ons hart verlaten ;). En aangezien het slechts 60 km rijden is naar ons verblijf in Kaapstad besloten we om meteen vandaag de rit naar Kaap de Goede Hoop te maken, ca 20 km onder Kaapstad. Om daar te komen koet je het de kaap afrijden langs diverse plaatsen om zo uit te komen op de punt.

Wederom een vrij eenvoudige rit, alleen hebben ze ons een vrij globale wegenboek mee gegeven, waarom vele details missen, waaronder sommige wegnummers. Maar opzich kan het niet missen, via Muizenberg, naar Vishoek en zo door naar Cape Point. Onderweg zijn we een paar keer gestopt, wat leuke dingen gezien. Maar toppunt was we de stop bij Boulders. Daar leeft namelijk een kolonie pinguïns. Eigenlijk heel dicht bij de bebouwing, maar achteraf gezien zijn ze hier gefokt. Of zoiets.,want in de jaren 80 waren er nog maar twee stelletjes over. Nu zijn er ruim tweeduizend en daarmee weten ze niet beter. Het blijft een bijna lachwekkend volkje, dat op hun gemak rondwandelt en banjert. Overal inhet duinen gebied duiken ze op, lopen ze en kijken ze je ondeugend aan. Net zo leuk als bij Burgers!

Een maal aangekomen bij de punt was het bijna lunchtijd, dus reden we door tot aan het park waarin Kaap de Goeie Hoop ligt. We wilden daar wat eten, en hadden verwacht om een snackbar achtig Fast Food plekje terecht te komen, zoals je gewend bent op dit soort toeristische plekken. Verbaasd, driedubbel in de ronte, waren we dan ook bij het zien van restaurant de twee Oceanen. We moesten even wachten maar vonden dat de moeite waard. Eenklank aan tafel steeg onze verbazing alleen maar bij het zien van de borden op de andere tafels en de menukaart. We besloten daarom uitgebreid te eten, voor en hoofd. Man, wat waren wij verbluft, ongeveer een Michelin Ster waardig, en zeker het beste van Afrika tot nu toe.
Mocht iemand ooit besluiten hierheen te gaan, zorg dan dat je zeker rond etenstijd daar gaat eten. Echt helemaal heerlijk en bovendien ook precies geserveerd zoals dat hoort.

Vervolgens de tocht naar de punt, de meest zuidelijke, en dat is niet die van Goede Hoop. De punt bezoeken ging via een treintje omhoog vanwaaruit je een mooi uitzicht had over de rotsen op de zuidpunt. De Indische en de Atlantische oceaan knallen hier tegen elkaar en dat is een wild gezicht. Frank is nog even bij de vuurtoren geweest terwijl Corné zich naar het uitkijkpunt voor de rolstoelers begaf. De wind hier is zo sterk dat het last is te bewegen, en mijn slechte been lijkt soms gewoon weg te waaien.
Vervolgens ook nog even naar de echte kaap geweest die een kleinstukje westelijker licht. Dar sta je op waterhoogte en merk je nog meer hoe hard dat de branding is en hoe hoog de golven klotsen. Wind en water zijn hier echt sterker dan wat of wie ook! Na een foto bij het bordje kunnen we gaan. En natuurlijk nadat al die Japanners ook bun foto's gemaakt hebben. We hebben een foto van ons laten maken, maar moesten wel twee keer zeggen dat we de Afrikaanse tekst wilden, want iedereen stond bij de Engelse... Afrikaans is hier toch in de minderheid ;)
Heel bijzonder om hier nu te zijn, en hoewel het wel symbool,staat voor het eindpunt van de reis, is het toch erg mooi.
Bovendien hebben we meesterlijk geluk met het weer. Ook vindt is het aan de treurige kant maar telkens als we uitstappen hebben we het droog en een beetje zonnig.

Zo ook vandaag, donderdag. Vanmorgen tijdens het ontbijt werd er even gebeld voor ons naar dekabelbaan voor de tafelberg. Hij was open. E ofwel we vanuit ons verblijf de zijkant van de berg konden zien, was onze gastvrouw niet optimistisch. Wolken komen en de voorspelling was niet goed.. Maar we hebben vandaag echt de beste dag gehad in dagen en zijn zelfs wat verbrand.
Heel de dag droog en zonnig en die 13 graden klopt zeer zeker niet!

We zijn meteen tafelberg opgegaan, voor het geval het toch slechter zou worden. En daar stond me een rij. Maar ja ik heb dit keer geluk gehad met mij krukken. Want terwijl Frank de auto ging parkeren stond ik in de rij voor een kaartje. Eenmaal aan de beurt mochten we meteen mee naar de lift, en plots stonden we vooraan in de rij bij de kabelbaan. Scheelde zeker nog een uur wachten. Toch een keer een voordeeltje door die dingen dus.
Boven was het geweldig en afwisselend heel helder en heel bewolkt. Alsof je in de wolken loopt. Heel vreemd om te zien dat je in 5 minuten van stralend zonnig naar mega mistig kunt gaan. In ieder geval hebben we goede uitzichten gehad. Bovenop groeit best veel. Een beetje een heide en grassen landschap en door de wolken erg mysterieus.
In de lift naar beneden komen we nog het groepje van vier tegen die we al vaker hadden gezien. Toch typisch dat je in een wagentje met 65 mensen staat, waarvan je er zes al eerder hebt gesproken. In zo een stad met zoveel mensen die tegelijk op of onderaan Tafelberg zijn. Hoe kan het toch.

Vervolgens zijn we even richting Waterfront gegaan wat niet veel meer is dan een mega shopping mall met veel restaurants. En rond lunchtijd is dat god voor een soepje. Maar al snel zijn we verder gegaan richting het centrum, en om eerlijk te wijn weten we nog niet wat we er van moeten vinden. Hier en daar zijn oude gebouwen te vinden die gemengd zijn met gruwelijke betonnen monsters en andere grote gebouwen. Niet echt op een subtiele manier, maar hoe verder je in het oude hart komt hoe beter het is. Wel worden we overspoeld met bedelaars, zwervers en vele figuren die op straat leven. Misschien wel erger dan in elke andere stad die we gezien hebben. Bovendien hebben we een tijdje een erg onprettig gevoel. Dat word wel weer minder op een leuk plein en vervolgens tijdens een wandeling door de wijk en de stadstuin. . Het centrum heeft ook echt wel mooie plekken, maar goed. We gaan met de taxi terug naar de parkeergarage omdat we wel erg ver zijn afgedwaald vandaag en helemaal terug lopen zou echt te ver zijn voor me. Het was een hele trip, maar met voldoende rustplekken ging het wel. Ti's wel allemaal vlak en ik merk dat dat steeds beter gaat. Gelukkig!
Het avondeten was erg licht....althans bedoeld, sushi wij Wakami. En Chantal je hebt niet overdreven, de beste sushi ooit!!! Wat heerlijk en weer bijna teveel op. Bovendien hebben we de zon onder zien gaan in de oceaan. Wat een dag. Volgens mij zijn we de grootste geluksvogels die er zijn.

Voor morgen zijn de voorspellingen slecht, maar ja dat was vanmorgen ook nog zo dus laten we hopen dat het van dezelfde weerman afkomt. Robbeneiland staat in de agenda dus.... Een beetje rustige zee zou fijn zijn!"