Verkeersregel nummer 1....maak geluid

In de afgelopen dagen hebben we meerdere dingen opgemerkt die met het verkeer te maken hebben. als je een auto bestuurd moet je remmen als de auto voor je stopt. als je dat niet doet, maakt het eigenlijk ook niet veel uit, dan stap je uit, praat met de andere patrij en rijd vervolgens toch gewoon weer door. Niks verzekering of aangifte..... ach, tis maar een klein deukje. (we spreken uit ervaring)

Verder moet je de claxon gebruiken als:
je iemand aan ziet komen die je wilt inhalen,
als je inhaalt,
als je ingehaald hebt,
en heel soms als je een tegenligger hebt die inhaalt.
mocht je nu geen van bovenstaande gevallen hebben, dan toch claxoneren want dat is verplicht elk 10 seconden.

leuke is ook dat iedere auto een achteruitrijd geluidje heeft, dus net als de grote vrachtwagens in Nederland. Hier heeft iedere personene wagen dat ook, en als jedie niet hebt, kun je die downloaden. ze lijken namelijk allemaal op digitale kanaries. Laatste optie is altijd nog de agent of parkeerplaatsbeveiliger, die heeft altijd een fluitje bij en daarvoor gelden ook bovenstaande claxoneer regels.

Op de snelweg moet je je niet verbazen over spookrijders, overstekende schapen en mensen die op hun gemak wandelen op en over de snelweg. Onderweg naar Kanyakumari hadden we namelijk een perfecte snelweg, 2 keer 2 baans. het leek een droom. Gelukkig werden we snel wakker. ER bleken wegwerkzaamheden te zijn aan de andere kant, en tja...dan kun je niets anders dan spookrijden. goede snelweg trouwens, jammer dat af en toe er nog een stuk ontbreekt maar daarna cross je weer snel verder.

de rit naar Rameshwaram was al lang, maar werd nog langer door het bezoek van een chief minister aan de provincie Tamil Nadu, precies de route die wij ook volgden. Gelukkig kennen ze daar het belgische systeem voor wegomleidingen. Stop, niet verder , sla linksaf en ....zoek het zelf maar uit.
De rit door de dorpen was de touristische route maar een zonder wegwijzers. onze chauffeur schaamde zich wat, maar je kon het hem niet kwalijk nemen dat hij telkens de weg moest vragen. Je had werkelijk geen idee welke kant je op moest om weer op de goede weg te komen. Helaas bleek ook de terugweg zo te moeten verlopen..... 1 uur vertraging op een rit van 3 uur....zucht. Bovendien stelde Rameshwaram ook niet zo veel voor. Een tempel met een schitterende duizendzuilen gang eromheen, (zie foto) en de rest was voor ons gesloten dus...... weer terug.

Kanyakumari is het meest zuidelijke puntje van India, waar de Arabische, de Bengaalse Zee en de Indische Oceaan samenkomen. Heilig punt voor de Hindu. De as van Mahatma Ghandi heeft hier ook een tijdje gestaan, althans de helft... andere helft is in de Ghanges gestrooid. Deze helft stond in een tempel waar precies op 2 oktober de zon op de urn scheen, de veraardag van ghandi. Nu is de as uitgestrooid over zee en is het een museum over het leven van Ghandi. De gids was wat overijverig. hij nam de camera over en hield deze heel de weg bij. Hij leek wel de razende reporter, die ons op elke foto liet poseren en ons telkens op het juiste punt neerzette. Aan het einde natuurlijk het tip verhaal... er werkte maarliefst 5 mensen daar....dat werd ons medegedeeld met de gedachte de tip te verhogen.
we hebben al door dat het hier laagseizoen is, dus op de acht touristische plekken vliegt idereen je aan, ze hebben niks te doen.

We hadden er niet bij stil gestaan, maar ook hier heeft de Tsunami flink huisgehouden. Dus voor de renovatie hebben ze nog veel geld nodig, dus ook daarvoor vragen ze tips. . . en als je dan in een kerk loopt, waar de klokkenluider met tranen in zijn ogen verteld dat heel zijn familie dood is en de kerk is ook helemaal leeg, geen meubels behalven een nieuw altaar... tja dan geef je natuurlijk weer wat.

Helaas waren we die dag te laat om de boot te nemen naar de rots voor de kust, dus zijn we gisteren geweest voor vertrek. Een levensgevaarlijke boottocht van 10 minuten. De golven zijn hier zo sterk en slaan tussen het land en de 2 kleine eilandjes wild op en neer. De boot kan daarom niet stil liggen. Op en afstappen doe je dus terwijl de boot soms wel 3 meter van plaats verandert. Bovendien staan er 3 keer lange rijen met indiers die bijna in paniek denken niet meer op de boot te kunnen, zo duwen en persen ze zich in de rij naar de boot toe. Het eerste eiland bevat een tempel met daarin het beeld van een swami-goeroe en bovendien een voetafdruk in de rots van hem. Op het tweede eiland stond een gigantisch beeld van een dichter, groot genoeg om te zien, zelfs van 10 km afstand maar we waren verplicht om met de boot van eiland 1 naar eiland 2 te gaan en daarna pas terug naar het land. al met al een tocht van 2 uur waarvan 1:45 uur nodig voor de boot met wachtrijen.

Daarna meteen doorgereden naar Kovalam, we verlieten Tamil Nadu (ja inderdaad de Tamils van de Tamiltijgers, gelukkig zitten die op Sri Lanka en zitten hier alleen de vriendelijke Tamils) en reden Kerela binnen, en weg waren de grote wegen. via vele kleine wegen kwamen we uit in Kovalam. Kerala nog veel groener en heuvelachtiger. Je waant je in de tropen. Overal kokospalmen, bananenbomen en veel rijstvelden. En natuurlijk het mooie strand waar ze om bekend staan. Het hotel is een zeeeer luxe resort (en wij maar denken dat we een middenklasse reis hadden geboekt) Dus wij gaan nog een dagje ontspannen hier; gister al lekker gezwommen en dat was wel een verademing. ...... veel plezier met deze tweede werkweek zonder ons !!