tig tempels verder....

maar nog steeds enthousiast!
We hebben er weer een paar dagen op zitten, en in die dagen erg veel van India meegekregen. Positief en typisch india's . . .
Na vertrek uit het kustplaatsje Mahabalipuram zijn we in een korte rit doorgereden naar Pondicherry, een aparte staat, zeg maar provincie hier. De hoofstad Pondicherry ligt ook bij de Indiers niet goed. Beetje vreemde mensen, wat druk en tikkie agressief. Onderweg hierheen zijn we gestopt bij een plaats waar ze zout winnen. erg mooi om te zien.

We hebben trowuens een prima chauffeur, die leuk verteld over de dingen die we tegenkomen, alle bomen krijgen een naam en de kleine dingen langs de weg worden ineens herkenbaar. Zo stopte hij zelf bij het zout, en later in de week ook bij een Cashewnotenplantage en branderijtje langs de weg. (erg lekker trouwens, verse cashew!!) Soms wordt hij wat nukkig en gaat het gas erop, maar ja wat wil je als er 100 fietsers, 60 moterfietsen , 10 riksja's 7 bussen, en 5 trucks hetzelfde smalle gat in willen duiken. Wij begrijpen hem wel, ookal zorgt dit voor samengeknepen billen! Dus, slecht gegeten, neem een taxi.

In Pondicherry een heuse filmset gezien, niks geen wegafzetting, hoezo een beveiliging voor de hoofdrolspeler. We doen het gewoon op de stoep. Wel met drie personen om de hoofdrolspeler heen, om een paraplu vast te houden. Te veel zon laat de witte make-up van zijn gezicht lopen natuurlijk!!
Zowel de film, als de mensen die stonden te kijken waren gaaf om te zien.
Verder stelt Pondicherry niet veel voor, behalve dan de gigantische kerk, de Heilig Hart kerk, in het franse koloniale spook gedeelte. Er was echt bijna niemand. Dus heel snel doorrijden de volgende dag naar Tanjore.

Op weg daar naartoe had de chauffeur nog 2 onverwachtte bezoeken gepland. De eerste in Chidamparam. De Nataraja tempel. Genoemd naar de 108 dansfiguren van Shiva die op de toegangspoort staan. Een kleine mens (dwerg) leidde ons rond, heel enthousiast en grappig. We hadden niet veel tijd (volgens ons was de chauffeur ook wel een beetje verdwaald onderweg) maar hij liet ons de mooie stukken van de tempel zien. We mochten zelfs mee het heiligdom in, wat eigenlijk nergens mag. (geld doet ook hier wonderen) Heel indrukwekkend, al die mensen en de priesters in ceremonie. De tweede was een oude, niet meer ingebruik zijnde tempel genaamd Darasuram. Ze waren deze wel aan het opknappen en renoveren, dat proces was ook mooi om te zien. Een oud mannetje wilde ons wel wat laten zien. Ookal was hij niet in gebruik, ook hier weer de schoenen uit, Jammergenoeg!!!! We voelen de hitte nog in onze voeten zitten, zo warm waren de stenen waar we over liepen. Gelukkig zag hij dat, en leidde ons naar een soort van omgang waar het wat beter lopen was.
Uiteindelijk aangekomen in Tanjore was het weer snel zoeken naar wat eten. De volgende gids stond ons al weer op te wachten om naar het paleis en de tempel te gaan. De tempel waaromheen de stad is gebouwd, staat ook op de unesco erfgoed lijst. Helaas zonder kleurtjes op de beelden maar zonder is ook een keer leuk. Wel stond er een olifant bij de ingang die de laatste haartjes op Frank zijn hoofd nog even wegblies. (zegening noemen ze dat dan ook nog....)
Ook hebben we hier onze eerste tika's gehad, van Shiva en Parvati. (ookwel stip genoemd voor alle niet Hindu's onder ons) Laat terug in het tot hotel omgebouwde fabriek, en op zoek gegaan naar een locaal restaurantje. de tip van onze gids was prima. heerlijk..... als afsluiter een locale thee bij de shop op het station.
Zo'n thee kraampje is echt typisch India. Je koopt je thee bij man 1, die schrijft een briefje, scheurt de helft af en je betaald en krijgt een deel.
Dan loop je naar man 2, zeker wel 1 meter verderop, je levert het briefje in en hij schenkt thee voor je in.
De 3e man staat glazen te wassen, dus daar lever je je glas weer in
En dit alles kost zeker 4 roepie (ca 6 cent. . .per glas.) Maar dan heb je gelukkig wel melk en suiker in je thee...
Dat zijn wel de typische dingen, zoals ook het ontbijt. Wij waren vanmorgen als enigste, er loopt dan wel 5 man rond. 1 voor Thee, 1 voor sap, 1 brengt je 3 sneetjes toast en jam, en 1 brengt de rekening. De laatste is de chef...die incasseert alleen geld op een stoel bij de deur. En dan vergeten we de schoonmakers nog.
Het eten bevalt hier prima, gelukkig wat meer variatie dan in het noorden. Ook kun je het totaal niet vergelijken. De steden zijn beter ontwikkeld, ook onderweg merk je dat in kleinere dorpen. De natuur is groener en minder armoede bedelaars. Natuurlijk zijn er wel de sloppenwijken en zie je veel meer dan je lief is. Maar op een of andere manier lijkt het veel welvarender.
Gelukkig kom je dan weer buiten en ruik je ook hier weer een typische geur, zie je 100 riksja's voor je en zitten, lopen, hangen en staan er overal mensen. Dat verandert nergens.


Vanuit Tanjore zijn we vandaag naar Madurai gereden. Iets verder weg maar in tijd 2 uur sneller. We hebben vandaag over de nieuwe snelweg gereden, althans stukken ervan. Waarom zou je ook in 1 keer een weg aanleggen en openen. dat kan best in stukken, op dit moment lijkt het een stippellijn door het landschap. En waarom wij allemaal veiligheid kennen is ook niet duidelijk, je giet het asfalt gewoon met een emmertje op de weg, walst er een keer overheen en klaar is kees. Je kunt er ook meteen op rijden, fietsen of lopen met je blote voeten. no problem. Ze hebben ooit eens borden zien staan en lijnen gezien in het buitenland langs de weg en dachten: die plaatsen wij ook!. Alleen denken ze dat het kunst is ipv regels.
De tempel vandag was de grootste en meest indrukwekkendste van Zuid India. We hebben er lang rondgelopen en werden telkens verrast op deze 5 hectaren aan bebouwde tempelgrond. Gelukkig net opnieuw geschilderd, want anders bedekken ze alles met doeken. En voor ons waren de kleuren dus heeeeeeeeel fel en vrolijk.
De hoogste poort telde 7 verdiepingen en was 50 meter.
Binnen hebben we ook hier weer een duizend zuilen zaal gezien, overigens wel voorzien van een splinternieuwe marmeren vloer.... (hoezo oude in ere houden)
Ook hebben we vandaag het grootste risico van de reis genomen.... we hebben een Ghanesha beeld gekocht, houtsnijwerk van 94 cm hoog. Maar ja je snapt al, dat past niet in de tas. Dus wordt dit opgestuurd naar huis..... de verkoper heeft ons in dat uur wel 1000 keer willen vertellen dat het veilig was, dus alleen daarom al zou je hem niet meer geloven. Maar we hebben het toch gedaan. Dus bid met ons mee en vraag God om hulp, dan doen wij dat hier bij Shiva.
Nu gaan we eten.... zijn wel weer aan toe.... we spreken jullie snel weer. Hopelijk vonden jullie de fotos van vorige keer leuk. ook dat gaan we nu nog proberen.