De duurste dag van de vakantie; extra tas gekocht

Het is een paar dagen geleden, maar we hebben niet eerder de optie gehad, (lees een internet dat sneller ging dan de gemiddelde schildpad)
Maar, het waren wel hele mooie dagen. Veel gereisd met de bus en dus ook heel er veel gezien van het mooie landschap van midden Vietnam.

Het is telkens weer een mooi gezicht om de uitgestrekte rijstvelden te zien en dan hier en daar het typische rijsthoedje te zien huppelen. Veel van de mensen hier dragen de hoed nog echt elke dag. Grappig gezicht maar eigenlijk ook heel praktisch. Het geeft namelijk heel veel schaduw. En geloof ons, dat heb je wel nodig. Maar ook met heftige regenbuien dient het als een paraplu, en ook dat is handig!

De afgelopen 2 dagen zaten we dus veel in de bus vanuit Nha Trang vertrokken we richting Qui Nong. Onderweg stopten we bij een typisch Vietnamees dorpje Tan Thuy waar we een mooie tempel hebben bezocht. Wat mooi is om te zien is dat de mensen hier niet alleen de oude tempels vereren maar dat er ook nog steeds continue nieuwe worden gemaakt. Net als beelden. De wandeling door het dorp eindigde met een take away koffie. Praktisch verpakt in een plastic zakje!!
Na de lunch op het strand (het blijft overheerlijk maar don't worry we eten niet (altijd) teveel. Bovendien is het gezond, veel vis en groenten.) zijn we doorgereden naar het Cactuseiland waar we over een loopbrug naartoe moesten. Die brug bestond uit een hoop hout dat wij naar de stort zouden brengen en wiebelde . . . . . een beetje zeg maar. Maar het dorp was bijzonder. Het is erg vreemd en tegelijk mooi om te zien dat mensen in dit soort gebieden zo vredig en rustig lijken te leven. Beetje muziek maken, af en toe het land bewerken of vissen vangen en verder tevreden zijn met wat ze hebben. Soms, voel je je wel wat schuldig als je zo rondloopt en denkt aan de airco bus die op je wacht.

Veel later dan verwacht, kwamen we aan in Qui Nong. Een stad waar we een poging hebben gedaan een eettent te vinden maar helaas, net als alle andere uit de groep, toch terecht kwamen in het overigens schitterende hotel. Erg luxe geslapen met uitzicht op zee.
Gisteren de rit vervolgt naar Hoi An
Natuurlijk weer vroeg uit de veren om zeker te zijn dat we er een mooie dag van konden maken, we zijn er die dag ook achter gekomen waarom die chauffeurs zo verdomd langzaam rijden. Zoals eerder gezegd waren er nieuwe regels, en volgens de chauffeurs ook veel controles. Wij zagen niets! Maar tijdens een korte koffie en toiletstop bij een klein tentje langs de weg werd het ineens duidelijk. Een agent in burgerkleding zat achter een kraampje met een lasergun! Ja je leest het goed. Ondanks de armoede heeft ieder dorp minstens 3 van die apparaten in huis. Ook hier dus het bekende beeld. alleen gebruiken ze geen groenbak. . . telefoontje werd gebruikt en er werd weer een auto opgepakt een eind verderop. Vervelende is wel dat ze veel sneller zijn in afnemen van rijbewijzen enzo.

In de pauze stopten we in dorp waar weer eens duidelijk werd waarom wij zo weinig dieren zien. Ze zitten gewoon in een fles. Dit keer waren het de zeepaardjes die heerlijk met rijstwijn waren ingemaakt. Voor de smaak hadden ze er ook nog een paar zeesterren bij gedaan. Tis maar waar je van houdt.

Na de middag een indrukwekkende stop. Het dorpje My Lai dat tijdens de USA oorlog volledig is uitgemoord en platgebrand. Van alle inwoners hebben slechts ca 17 mensen het overleefd, de overige 504 niet. 1 vrouw is iedere dag nog aanwezig om het monument dat is geplaats te onderhouden en het verhaal te vertellen. Een verschikkelijk indrukwekkende film en fotoserie van een gebeurtenis die niet te begrijpen is. Men heeft zo goed mogelijk de beelden in vaste vorm weergegeven door middel van reconstructies van de woningen zowel voor als na het gebeuren. Zoals in zoveel oorlogen gebeuren dit soort dingen, onschuldige mensen die niets met de oorlog te maken hebben. Af en toe is het goed om er even aan herinnerd te worden. Iedereen zat een beetje beduusd te kijken op het bankje voor de deur, toen het dagelijkse leven weer door ging. We maken hier namelijk het Maanfeest mee en gisteren was de laatste dag. Al heel de week branden er extra lantaarns en zien we regelmatig 1 van de 4 heilige dieren voorbij komen in een soort van drakendans . De kinderen hier verkleden zich en gaan met een trommel de straat op om samen geld in te zamelen, lijkt op 3-koningen. Bovendien zorgt de draak ervoor dat het slechte verdreven word uit je huis.

Ook gisteravond bij de aankomst is Hoi An was het feest in volle gang en hebben we meerdere groepen kunnen bekijken. Heel mooi.


Aangekomen in het hotel zijn we meteen de stad in gegaan om datgene aan te schaffen waar Hoi An bekend om staat. KLEREN! Alles wordt hier op maat gemaakt en is binnen 24 uur klaar. Dus kopen maar!
Vanavond gaan we passen en hopenlijk heeft Frank dan een mooi nieuw pak met wat hemden en kan Corne met een nieuwe broek de reis verder gaan. Het zag er allemaal prima uit, dus we hopen maar dat het goed komt! (je weet nu wel waar de tas voor nodig is dus)

Maar verder is het een geweldige oude stad, die op de wereld erfgoedlijst van Unesco staat. Met erg veel leuke dingen zoals de erg beroemde overdekte japanse brug,

Maar last but not least een waarschuwing voor iedereen die binnekort bij ons wordt uitgenodigd om te eten. We hebben ook vandaag een autenthiek bamboe rijstkommen set gekocht met de beroemde stokje. Wij zijn er handig in, maar mocht je uitgenodigd worden graag vooraf even oefenen!! (met name tante Petra)

Nu zullen we ons maar gaan opfrisse, het is namelijk 40 graden geweest.
Dus, fijne dag nog en tot snel weer

PS Lisette heb je onze felicitatie nog gekregen gisteren, mocht het niet goed zijn gegaan. . . alsnog gefeliciteerd!

Frank en Corne