heftige indrukken...

Grenscontroles blijven toch op sommige plekken een beetje vreemd. Zoals hier tussen Jordanië en Israël. De man die ons ophaalde en over de grens zou zette zei namelijk dat we 10 dinar per persoon moesten betalen aan uitvoer belasting. Onze contactpersoon zei eerst van niet, tijdens de rit merkten we via de app dat ze twijfelde en uiteindelijk was het zover dat deze man voor ons zou betalen en zou verrekenen. We hadden immers al onze dinars opgemaakt omdat we in Israël over gaan op shekkel. Uiteindelijk bleken we niets te hoeven betalen en hadden we in mum van tijd stempels in ons paspoort staan waarvan alle hotels tot nu toe zeggen dat er bij de grens niet gestempeld word. 'Oh dat is nieuw' is telkens weer het antwoord. Eigenlijk ook niet slim van ons want Israëlische stempels betekenen meteen dat je sommige landen niet meer in kunt. We zullen het wel even extra controleren voor onze volgende reizen.

EerGisteren een wat langere rit gemaakt vanaf grens naar de Dode Zee waar we vooral genoten hebben van de fijne bar en goeie bediening. En heerlijk relaxen na het gedoe met de auto. Bureaucratischer zijn ze hier wel. Opmerkelijk was wel dat het Israëlische volk een stuk, ( lees stuuuuuuuuuuuuuuuk ) minder vriendelijk overkomt. Al moet ik ook zeggen dat dat vooral bij Eilat was, inmiddels hebben we gemerkt in Jerusalem dat het wat gemoedelijker kan maar er wel een bepaalde afstand met mensen hangt, anders dan Jordanië. Maar hier is het echt oké.

Vandaag een lange dag in Jerusalem doorgebracht met onze gids Josse. De start vandaag was bij Yad Vasem, het holocaust museum en herdenk plek voor de tweede wereldoorlog geschiedenis. Ongelooflijk mooie en indrukwekkende plek is dat.
Als eerste zijn we door de gedenkplaats voor de kinderen gelopen, waar slechts 1 kaars brand maar door de reflectie van spiegels word vermenigvuldigd naar duizend of tienduizenden vlammen. Met je hand op een leuning loop je door een donker gangenstelsel alsof je in een spiegel labyrint op de kermis loopt . Overal om je heen zie je reflectie van die kaars, alsof je er doorheen loopt. Echt bijna magisch, en zo indrukwekkend. natuurlijk staat die weerspiegeling voor alle omgekomen kinderen, iets waar je niet te veel over moet nadenken.

Vervolgens het grote museum, waar je in een soort van tunnel meerdere ruimtes doorloopt die een beeld geven van het leven van Joden en natuurlijk ook over de gebeurtenissen. Gek genoeg zie je niet eens zoveel over de kampen en de gebeurtenissen daarbinnen. Het zijn vooral de vele verhalen die verteld worden door overlevenden en ook foto's van gezinnen, herinneringen die zijn achter gebleven en de verhalen rondom die hele tijd die het zo indrukwekkend maken. Natuurlijk eindigt het met beelden uit kampen en de vernietigingen die geweest zijn, maar het allerlaatste wat je ziet is een soort oplichting met een weidse blik over de groene heuvels van Jeruzalem die de blik op het leven van nu en de toekomst weer moeten geven. Want wat er ook gebeurd is ... we leven in het nu en in de toekomst.

Het complex hier kun je wel een hele dag doorbrengen, maar dat hebben we niet gedaan. Samen met Josso hebben we daarna het oude stadshart bezocht, met daarin o.a. De Heilige Graf Kerk, de plaats waar Jezus zou zijn gekruisigd en begraven. Zoals iedereen weet is Jerusalem een stad met meerdere religies en in deze kerk zie je dat zo goed. Katholiek, christelijk, Koptisch, Grieks orthodox, ze beheren allemaal een stuk van deze kerk die uit meerdere etages bestaat en gebouwd is op de plaats waar het kruis zou hebben gestaan. Mooi om te zien dat het hierbinnen zo als 1 geheel werkt, jammer dat het buiten zo moeilijk moet zijn.

De straatjes in de echte oude binnenstad zijn net een oude oosterse stad, een waar je echt kunt verdwalen. Ook hier is het vandaag rustig, wat niet komt door onrusten maar vooral door de dag. De Sabbat start vandaag, het weekend. Dus om 16 uur sluit er veel. En snel want ze lijken allemaal haast te hebben.

Gelukkig hebben we de klaagmuur op tijd bezocht , waar je echt de bizarre samenloop van de geloven ziet. De klaagmuur is namelijk een fundament van een hele oude tempel die er niet meer staat. In plaats daarvan staat er een Moskee... Je snapt dat die twee moeilijk samen gaan. De hele geschiedenis zullen we jullie besparen maar nu je zo alles hebt gehoord begrijp je steeds beter waarom het allemaal zo ingewikkeld is hier..

Dat Jeruzalem een 'rare' stad is zoals onze gids omschreef merken we toch wel. Tijdens ons bezoek aan de klaagmuur zien we wat rook en horen we doffe knallen. Traangas volgens Josse. Later als we op een uitkijk punt staan geen we wel 20 minuten lang sirenes en komen er wel 100 politie en ambulance auto's langs.
Nuchter verteld Josse dat er wel weer wat gebeurd zal zijn , er is al een paar weken onrust in een .

Hij kijkt er niet van op en om eerlijk te zijn wij ook niet, hoe raar misschien ook. Het gevoel hier is prima..... er gebeurd overal wel wat nietwaar ?!?