ode aan Petra, met hoogte- en dieptepunten
Blijf op de hoogte en volg Frank en Corné
15 September 2015 | Jordanië, Akaba
Het is al weer enkele dagen geleden, niet omdat er niets te schrijven viel... Maar vooral omdat we het zo druk hadden.
Drie dagen geleden bezochten we Petra, niet te verwarren met tante Pé :)
In plaats van de gebruikelijke ingang hadden wij gekozen voor de achterdeur. Dit hield in dat we een ruim 2 uur durende hike liepen voordat we , voor ons gevoel bijna stiekem, langs de achter kant binnen slopen bij Het Klooster. Normaal gesproken de laatste stop van een 4 km lang en 850 treden omhoog klimmend pad. Onze hike was zeker ook niet gemakkelijk, maar door de geweldige vergezichten alleen al een ervaring. Onderweg hebben we ons kaartje moeten tonen aan iemand die 500 meter verderop op een rots zat.... Tja vandaar het stiekeme gevoel.
Onze taxi en gids kwamen trouwens telaat vanwege een marathon ... Dat geloofden we toen niet echt..
De dag erna zijn we de Wadi Rum in gegaan. De woestijn. Odein trof ons bij de grenspost voor de wadi en samen reden we met zijn 4x4 door de woestijn. Scheuren door het zand en de indrukwekkende bergen bekijken even als vele overblijfselen van de film Laurens of Arabia. Een beetje Grand Cannion achtige rotsketens met enorme hoogtes. Na de lunch zijn Frank en de drie andere Nederlanders op een kameel een tocht gaan maken en net toen... Toen brak er een zandstorm los. Een heftige waarbij de typisch Jordaanse sjaals op hun hoofden ook meteen een zandmasker werd.. En om het plaatje compleet te maken.... Het fabeltje dat het nooit regent in de woestijnwind ook meteen ontkracht. Enorme druppels vielen er. Geslapen hebben we die nacht in een kamp in de woestijn.
Vanmorgen zijn we om 5 uur uit Aqaba vertrokken. Eigenlijk zouden we gisteren, nadat we in de woestijn hebben geslapen al ons HOOGTEPUNT van vandaag gaan meemaken. Maar door de heftige regenval in de woestijn en Aqaba is dat verzet. De regen was zo heftig dat er nog steeds plassen stonden toen wij vandaag onze ballonvaart in de Wadi Rum gingen maken. Wat een gave ervaring om zo hoog te zweven boven de gigantische rotsen in de dorre woestijn. Een professioneel team zorgen ervoor dat wij ons op ons gemak voelden. Wij als in Frank , ik , de vader van Odein, een neef van hem en onze nieuwe Maleisische vriendin Amy ... Die net de Marathon in Petra had gelopen !!( we hadden het dus toch goed begrepen....6 uur rennen in bijna 40 graden )
In ieder geval een geweldige ervaring, en daarna natuurlijk een rustpauze in het hotel genomen zodat we om 2:30 weer konden vertrekken richting ons DIEPTEPUNT van vandaag.
De bodem van de Rode Zee op 4,5 meter. Althans voor ons de bodem tijdens onze proefduik!! Letterlijk misschien een dieptepunt maar wow!!! Wat is dat een bijzondere ervaring om tussen Nemo en zijn vrienden te zwemmen.
Voor Frank was het de tweede keer...na het scoutingkamp in Elba eerder dit jaar. En voor mij was het wel even wennen. Maar met de complimenten op zak kwamen we beide weer super trots en blij aan wal.
Wat een prachtige laatste dagen in Jordanië ... Morgen gaan we de grens over naar Israël waar we de rest van de vakantie doorbrengen. We hebben samen gedoken met iemand die op de eerst hulp van het ziekenhuis in Tel Aviv werkt en die zo herkende wat de lidtekens op mijn been veroorzaakt had... Dus mocht er wat gebeuren zoeken we hem op ;)
Voor nu.. Welterusten en tot snel.
Drie dagen geleden bezochten we Petra, niet te verwarren met tante Pé :)
In plaats van de gebruikelijke ingang hadden wij gekozen voor de achterdeur. Dit hield in dat we een ruim 2 uur durende hike liepen voordat we , voor ons gevoel bijna stiekem, langs de achter kant binnen slopen bij Het Klooster. Normaal gesproken de laatste stop van een 4 km lang en 850 treden omhoog klimmend pad. Onze hike was zeker ook niet gemakkelijk, maar door de geweldige vergezichten alleen al een ervaring. Onderweg hebben we ons kaartje moeten tonen aan iemand die 500 meter verderop op een rots zat.... Tja vandaar het stiekeme gevoel.
Onze taxi en gids kwamen trouwens telaat vanwege een marathon ... Dat geloofden we toen niet echt..
De dag erna zijn we de Wadi Rum in gegaan. De woestijn. Odein trof ons bij de grenspost voor de wadi en samen reden we met zijn 4x4 door de woestijn. Scheuren door het zand en de indrukwekkende bergen bekijken even als vele overblijfselen van de film Laurens of Arabia. Een beetje Grand Cannion achtige rotsketens met enorme hoogtes. Na de lunch zijn Frank en de drie andere Nederlanders op een kameel een tocht gaan maken en net toen... Toen brak er een zandstorm los. Een heftige waarbij de typisch Jordaanse sjaals op hun hoofden ook meteen een zandmasker werd.. En om het plaatje compleet te maken.... Het fabeltje dat het nooit regent in de woestijnwind ook meteen ontkracht. Enorme druppels vielen er. Geslapen hebben we die nacht in een kamp in de woestijn.
Vanmorgen zijn we om 5 uur uit Aqaba vertrokken. Eigenlijk zouden we gisteren, nadat we in de woestijn hebben geslapen al ons HOOGTEPUNT van vandaag gaan meemaken. Maar door de heftige regenval in de woestijn en Aqaba is dat verzet. De regen was zo heftig dat er nog steeds plassen stonden toen wij vandaag onze ballonvaart in de Wadi Rum gingen maken. Wat een gave ervaring om zo hoog te zweven boven de gigantische rotsen in de dorre woestijn. Een professioneel team zorgen ervoor dat wij ons op ons gemak voelden. Wij als in Frank , ik , de vader van Odein, een neef van hem en onze nieuwe Maleisische vriendin Amy ... Die net de Marathon in Petra had gelopen !!( we hadden het dus toch goed begrepen....6 uur rennen in bijna 40 graden )
In ieder geval een geweldige ervaring, en daarna natuurlijk een rustpauze in het hotel genomen zodat we om 2:30 weer konden vertrekken richting ons DIEPTEPUNT van vandaag.
De bodem van de Rode Zee op 4,5 meter. Althans voor ons de bodem tijdens onze proefduik!! Letterlijk misschien een dieptepunt maar wow!!! Wat is dat een bijzondere ervaring om tussen Nemo en zijn vrienden te zwemmen.
Voor Frank was het de tweede keer...na het scoutingkamp in Elba eerder dit jaar. En voor mij was het wel even wennen. Maar met de complimenten op zak kwamen we beide weer super trots en blij aan wal.
Wat een prachtige laatste dagen in Jordanië ... Morgen gaan we de grens over naar Israël waar we de rest van de vakantie doorbrengen. We hebben samen gedoken met iemand die op de eerst hulp van het ziekenhuis in Tel Aviv werkt en die zo herkende wat de lidtekens op mijn been veroorzaakt had... Dus mocht er wat gebeuren zoeken we hem op ;)
Voor nu.. Welterusten en tot snel.
-
15 September 2015 - 21:52
Sonny :
Haha stiekem via de achterkant idd maar 10x mooier dan via de voorkant in de felle zon! En kop op Corne zo moeilijk was het niet via achterkant -
15 September 2015 - 22:59
Scarlett:
Weer een mooi avontuur zo te lezen, geniet ervan groetjes van ons xx -
16 September 2015 - 06:50
Toine En Yvonne :
Mooi verhaal mannen! En hele mooie foto's!
Groeten,
Toine en Yvonne -
16 September 2015 - 19:41
Pierre En Jose:
Hoi Corne en Frank,
Wat een prachtige reis en mooie verhalen. Heerlijk dit te lezen en de prachtige foto's te zien.
Grappig die winteruien. Wij waren, zoals jullie weten, met ons gezin op Kreta, we hebben daar een prachtige wandeling gemaakt en kwamen ook de winterui tegen, en dat in 35graden ( verschil moet er zijn)
Geniet nog van jullie reis, en Corne, blijf schrijven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
